EKİCİ’YE YAZIK DEĞİL Mİ?

         Bu işte bir yanlışlık yok mu?

Bu işte birçok yanlışlık var, tuhaflık var, olağanüstülük var.

Biz biliriz ki Ersun Yanal’ın olduğu yerde sistem vardır, mücadele vardır, oyun vardır dahası bireysel parlamaları aşan takım vardır? Gel gör ki Yanal’ın Trabzonspor’u bir futbolcunun hüner mıntıkasına bağdaş kurmuş, puan dilenmeye devam ediyor.

Mehmet Ekici, frikikten atacak, Mehmet Ekici ceza alanı dışından atacak, Mehmet Ekici kornerden attıracak, Mehmet Ekici kazanılan faulden attıracak böylece Bordo-Mavili takım puan alacak ya da kazanacak.

Eğer takımsanız bir oyuncuya bu kadar mahkum olmaktan mahcubiyet duymalısınız?

Bir yönüyle Onur’un rolünü mü devraldı Ekici?

Aslında öyle. Onur’un kalede yaptıklarının ofansif versiyonunu sergiliyor Ekici. Hatırlayalım, Onur sakatlanıp kaleyi devrettiğinde sadece 4 gol görmüştü Trabzon kalesi.

Onur birçok karşılaşmada farklı önleyen, kurtardıklarıyla puanı getiren hatta kazandıran adamı olurdu Bordo-Mavili takımın. Her hafta Onur’u alkışlamaktan yorulmuştuk, şimdi Mehmet’i alkışlamaya kurulmuş saat gibi ellerimiz. (Bu arada kaleci Hakan’ı ve ondan önce iyi niyetle görev yapan Fatih ve İbrahim’i yok saymadığımı, bu file bekçilerinin yeteneklerine de saygı duyduğumu belirtmeliyim.)

Trabzonspor’un gol atabilmesi için oyunun durması mı gerekiyor?

Veriler öyle diyor. Yanılmıyorsam 41 golün 27’sini duran toptan kaydetti Trabzonspor. Bu durum ‘beceri ve strateji’ açısından son derece önemli ama öbür taraftan aktif oyun üretkenliğinin diplerde dolaştığını gösteriyor. Sakatlıklar, cezalar, Afrika Kupası gibi mazeretlerin arkasına saklanılmasın. Trabzonspor’un oyunu, Karabük maçında da görüldüğü gibi ligin alt sıralarındaki takımlar kadar dahi ahenk, tempo, bütünlük ve takım savunması içermiyor.

Bu manzaranın sorumlusu kim?

Parmaklarımız artık Ersun Yanal’ı işaret ediyor. Bağışlayın ama hoca adeta saçmalama hakkını kullanıyor. Dünyanın en iyi sağ açıklarından biri olduğuna şahitlik edebileceğimiz Bosingwa’dan sol-stoper devşirmeye çalışıyor. Bu kadro yetersizliğiyle açıklanabilecek bir macera değil. Kaldı ki, elinde stoper pozisyonunun adamları mevcut. Sefa ve Özer’in sıradanlığına göz yumuyor. Cardozo’nun gol yollarını açacak yetenekli süpürücü Deniz’i ilk on bire koymaktan imtina ediyor. Daha vahimi ismi kadro istikrarıyla müsemma olan Yanal, kadro istikrarsızlığının en yaman örneklerini sergiliyor.

Son söz: Hocam, bilgini, antrenörlük becerilerini, cesaretini biliyoruz, tecrübe ettik. Sen galiba hâlâ Trabzon’a gelemedin. Acilen bekleniyorsun. Bizden hatırlatması.